لیلا حاتم طهرانی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، موسسه آموزش عالی ناصر خسرو ساوه
مریم موسوی نیک - گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی ناصر خسرو ساوه
سیدکاظم ملکوتی - گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی ناصر خسرو ساوه

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تشخیصی همدلی و کفایت اجتماعی در پیش بینی پذیرش اجتماعی بود. طرح پژوهش، تابعتشخیص دو گروهی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1399-1398بودند. به این منظور تعداد 30 نفر دارای پذیرش اجتماعی بالا و 15 نفر دارای پذیرش اجتماعی پایین انتخاب شدند و به مقیاسپذیرش اجتماعی (SDS) کراون- مارلو (1960)، مقیاس همدلی اساسی (BES) جولیف و فارینگتون (2006) و مقیاس کفایت اجتماعی (SCS) فلنر، لیس و فلیپس (1990) پاسخ دادند. داده های گردآوری شده با آزمون تحلیل تابع تشخیصی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که با کمک همدلی و کفایت اجتماعی می توان پذیرش اجتماعی را پیش بینی کرد و تحلیل ممیزی توانست با 86/7 درصد پیش بینی صحیح افراد را به دو گروه دارای پذیرش اجتماعی پایین و بالا طبقه بندی نماید. می توان نتیجه گیری کرد عواملی همچون همدلی و کفایت اجتماعی در نوجوانان بر پذیرش اجتماعی آنان تاثیرگذار است. پیشنهاد میشود درمانگران در ارائه راهکارهای ارتقادهنده پذیرش اجتماعی به این عوامل توجه بیشتری مبذول نمایند.

پذیرش اجتماعی، همدلی، کفایت اجتماعی