روشی جهت بهبود افزایش طول عمر شبکه های حسگر بیسیم مبتنی بر دوایر متحدالمرکز و گره چاهک با استفاده از الگوریتم تکاملی فرهنگی

با پیشرفت تکنولوژی، طراحی و ساخت شبکه حسگرهای بی سیم با تعداد زیادی گره ، توان مصرفی پایینو انرژی محدود، اندازه کوچک، قیمت مناسب و توانایی کاربری های گوناگون را ایجاد کرده است که وظیفهدریافت اطلاعات از محیط پیرامون خود، آنالیز، پردازش داده ها و نیز ارسال داده های حس شده به دیگر گره هاو یا ایستگاه پایه (چاهک) را بر عهده دارند. حسگرها با منابع محدود انرژی از جمله باتری ها به تامین انرژیخود می پردازند که به پردازش، برقراری ارتباط و ذخیره ی اطلاعات منجر می شود. با توجه به شرایط محیطیاستقرار این شبکه ها، تعویض باتری های گره های حسگر غیرممکن و بسیار پرهزینه است. به دلیل استفاده ازمنبع انرژی دارای محدودیت هایی می باشند و چالش های فراوانی در رابطه با افزایش طول عمر شبکه هایحسگر وجود دارد زیرا کاهش مصرف انرژی توسط هر گره، سبب افزایش طول عمر شبکه حسگر می شود. هدفاین پژوهش ارائه یک روش مناسب و بهینه برای حداقل کردن مصرف انرژی و بالابردن عمر شبکه پیشنهادشده است. این امر به عنوان ایجاد چاله انرژی در شبکه حسگر مطرح می گردد که چالش هایی را با خود بههمراه دارد که برای رفع این چالش ها شبکه حسگر بیسیم تحت کرونا (دوایر متحدالمرکز و گره Sink که درمرکز این دوایر است) معرفی شده است. در واقع با بهینه سازی تعداد گره های شبکه حسگر بیسیم (الگوریتم فرهنگی جهت تخمین تعداد مناسب کروناها) به منظور دستیابی به حداکثر میزان پوشش و استفاده ازگره های رله جهت انتقال بسته های دادهای که سبب کاهش میزان افزونگی داده ها در پروسه انتقال، افزایشطول عمر شبکه و در نتیجه کاهش میزان انرژی مصرفی شبکه می شود. همچنین با نتایج تجربی نشان دادهشد که روش پیشنهادی در این پژوهش نسبت به روشهای موجود بهینه تر عمل کرده است.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم ، کرونا ، الگوریتم فرهنگی مصنوعی ، طول عمر شبکه ، کاهش انرژی