سیده آذر سلطان ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی اهواز. خوزستان. ایران
محمدعلی کاظم زاده رائف - عضو هیئت علمی گروه مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی اهواز، خوزستان، ایران
صبا میردریکوندی - مدرس مدعو گروه مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی اهواز، خوزستان، ایران

معماری دوران پهلوی اول از جهت اینکه معماری دوران باستانی ایران را در قالب سبک مورد توجه قرار داده است،نقطهعطفی در تاریخ معماری معاصر این سرزمین بشمار می آید.در کشورهای دارای تمدن از گذشته تاکنون، فرهنگ کهنو سنتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.در شهرهای معاصر برای استمرار فرهنگ در جامعه,مکان هایی به نام فرهنگسرا ساخته شده است که می توانند باعث ترویج عوامل بسیاری از جمله فرهنگ در جامعه شوند.عملکردهای فرهنگیبه دلیل دارا بودن فضاها وبرنامه های غیررسمی به همراه سایرعملکردها، زمینه مناسبی رابرای برقراری تعاملاتاجتماعی ایجاد می کنند.در نتیجه توجه به ابعاد اجتماعی وسبک، نوع وخصوصیات معماری فضا دربناهای فرهنگیویافتن ارتباط بین کیفیت های فضایی ومفاهیم اجتماعی ،در موفقیت این فضاها از اهمیت زیادی برخورداراست.فرهنگ سراهای امروزی غالبا در اثنای دهه 1370 ی خورشیدی شکل گرفته اند.دراین پژوهش سعی شده تاسبک، خصوصیات معماری و نوع فرهنگسراهای تهران در دوره معاصر مورد تحلیل قرار گیرد.ازاین رو فرهنگ سراینیاوران به عنوان یکی از شاخص ترین بناهای فرهنگی با محوریت فرهنگسرا و یکی از کانون های فرهنگی اجتماعیتاثیرگذار برای حیات جمعی در دوران معاصر، انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله از شیوه یتحقیقی توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده که با استفاده از منابع کتابخانه ای موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهیاهواز، کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید چمران اهواز، کتابخانه مرکزی استان خوزستان، کتابخانه معاونت فرهنگیشهرداری اهواز و سایت های اینترنتی جهاد دانشگاهی، سیویلیکا و نشریه های مرتبط با موضوع انجام شده است.

معماری معاصر، فرهنگسرا، معماری فرهنگ سرا، تهران