نقش محورهای پیاده در توسعه پایدار شهری

امروزه کیفیت و جذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی از مهم ترین معیارهای توسعه یافتگی بدلگردیده است. شبکه های حمل و نقل به عنوان مهم ترین عامل توسعه شهری، در شهر همانند کانون هایرشد عمل کرده و تاثیر بسزایی در اصلاح و تحریک فضاهای پیرامونی خویش ایفا می نمایند. در این میانپیاده راه ها به دلیل قابلیت های خاص خود در ایجاد فرصت تعاملات اجتماعی، به عنوان پهنه های چندعملکردی و نیز به عنوان بستر شکل گیری توسعه محلی پایدار نقش مهمی در تقویت رابطه اجتماعیشهروندان و ارتقاء کیفی محیط زیست شهری بر عهده دارند که می توانند تکمیل کننده چرخه حمل ونقل پایدار باشند و از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسیسبب توسعه پایدار شهرها گردند. در این پژوهش تلاش شده تا نقش پیاده روی به عنوان گونه پا ترابریو پیاده راه ها به عنوان بستر اصلی این شیوه جابجایی از ابعاد مختلف تاثیرگذار به صورت مستقیم وغیرمستقیم در ابعاد توسعه پایدار مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پیاده روی ، پیاده راه ، تعامل اجتماعی ، توسعه پایدار ، محدوده های پیاده