حسین شموسی - دانشجوی کارشناسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان
محمدعلی کاظم زاده رائف - عضو هیئت علمی گروه مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان
صبا میردریکوندی - استاد مدعو گروه مهندسی معماری موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی خوزستان

مراکز فرهنگی و آموزشی را صرفا نمی توان اماکنی جهت گذران اوقات فراغت دانست، چراکه این مراکز همسو با اهداف آیندهساز یک جامعه و موافق با مراحل پیش بردی آن در سطوحی معین، می توانند سهم قابل ملاحظه ای در شکوفایی استعدادهایکودکان داشته باشند. اما متاسفانه نقش اساسی این مراکز امروزه تغییر یافته و اغلب به عنوان مراکزی جهت استفاده در اوقاتفراغت بکار می روند که بعضا بعنوان فضاهایی برای آموزش زمینه های غیر ضروری کودکان معرفی می شوند. لذا می توان بابررسی عوامل گوناگون و موثر در یادگیری کودک در منطقه مورد نظر و شناسایی این عوامل، مراکز آموزشی و فرهنگی را طبقاین عوامل مشخص، ساماندهی و برنامه ریزی نمود تا در راستای مقابله با عوامل مخل وجبران کاستی ها مربوطه، بتوان از اینمراکز با قابلیت فراتر از یک فضای آموزشی فرهنگی صرف بهره برداری نمود. در این نوشتار سعی شده تا با بررسی نقاط ضعفو قوت در میزان سطح علمی و فرهنگی گروه سنی کودک در شهر اهواز و نحوه تاثیر پذیری آن، زمینه ها و علوم مورد نیاز اینقشر را در این گونه مراکز بررسی نموده و به تبع آن ضرورت ایجاد مراکز فرهنگی آموزشی کودک را نیز مورد تحلیل قرار داد.در این مقاله از شیوه ی تحقیقی توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده که با استفاده از منابع کتابخانه ای موسسه آموزش عالی جهاددانشگاهی اهواز، کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید چمران اهواز، کتابخانه مرکزی استان خوزستان، کتابخانه معاونت فرهنگیشهرداری اهواز و سایت های اینترنتی جهاد دانشگاهی، سیویلیکا و نشریه های مرتبط با موضوع انجام شده است.

مرکز فرهنگی، مرکز آموزشی، کودک، اهواز