مهدی امیری دلوئی - عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی خاوران مشهد
محمدرضا مبهوت - عضو هیات علمی موسسه آموزش خاوران مشهد

سخن از پایداری در معماری را می توان پندار و طراحی، ساخت و سازه های آینده تعبیر کرد. آن هم نه تنها با پایداری فیزیکیساختمان، بلکه با پایداری و حفظ این سازه و منابع انرژی آن. بدین ترتیب این گونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر پایهالگویی تصور کرد که در آن، منابع در دسترس، بیش از هدر رفتن و یا نادیده گرفتن آنها با کارآیی بیشتری به کار گرفته شود. اینسبک از معماری از گرایشهای نوین معماری می باشد که در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست طبیعی است، که یکی ازنیازهای اساسی بشر در جهان صنعتی کنونی است. این نگرش به طور کلی برای جلوگیری از تخریب طبیعت و حفاظت از محیطزیست و توجه به نسل های آینده می باشد. استفاده بهینه از انرژی و به کار گیری مصالح قابل بازیافت در ساخت بنا، توجه به جنبههای بومی و فرهنگی محل از مفاهیم اصلی کار برد اکو لوژی در طراحی معماری است، که در مبانی معماری در دو دهه اخیر گسترشیا فته است .معماری پایدار یک روش در طراحی است و به تقلیل مصرف منابع تجدیدناپذیر و بهینه سازی مصرف منابع تجدید پذیرمی پردازد، بگونه ایکه استفاده هوشمندانه و مشفقانه از منابع با در نظر گرفتن کیفیت زندگی نسل های آینده، از مهمترین اهداف آنمی باشد. در سال های اخیر به دلایل گوناگون، لزوم صرفه جویی انرژی و بهینه سازی میزان مصرف آن در ساختمان، به عنوان یکضرورت اجتناب ناپذیر نمایان شده است. عوامل مختلفی از جمله استاندارد نبودن ساختمان ها در کشور، عدم رعایت مبحث 19 مقرراتملی ساختمان، عدم بکارگیری روشهای موثر در امر کاهش و بهینه سازی مصرف انرژی در ساختمانها و در نهایت عدم فرهنگ سازی دراین خصوص، سبب شده که اکثر ساختمانهای کشور، بزرگترین منبع اتلاف انرژی و فاقد ضوابط فنی شناخته شده برای جلوگیری ازاتلاف انرژی باشند که با توجه به سهم بالای مصرف انرژی در صنعت ساختمان، اهمیت بهینه سازی مصرف انرژی با استفاده از ساختو ساز پایدار در این بخش، بیش از پیش آشکار می گردد. هدف از این پژوهش بیان ایده ها و راهکارهای گوناگون بهینه سازی مصرفانرژی در ساختمان، در جهت نیل به اهداف معماری پایدار می باشد.

ساخت و ساز پایدار، معماری پایدار،بهینه سازی مصرف انرژی