باغ ایرانی و تعاملات اجتماعی در روانشناسی محیطی

میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن متناسب است. در واقع معماری وشهرسازی باید به جای جدایی در پی افزایش تعاملات و همبستگی انسانها باشد. یکی از مهمترین وظایف طراحان ایجادرابطه متناسب بین معماران و کالبد اطرافشان است که برای رسیدن به این موضوع باید به درک صحیحی از نوع رفتار هرانسان در محیط دست یافت. انسان همواره تعاملی تنگاتنگ با محیط پیرامون خود داشته است و همچنین نقش موثری درشکل دهی به آن ایفا کرده است. انسان بخشی از محیط و طبیعت پیرامونش است و از طریق شناخت هرچه بیشتر انسان ومحیط اطرافش می توان پیوند ایجاد شده میان آنها را مستحکم تر کرد. فضاهای عمومی محیط هایی برای تبادل فرهنگی،لذت، تفریح، گذران فراغت، زندگی اجتماعی و تبادل افکار، دیدگاه ها، عقاید و نظرات افراد هستند. این فضاها به بهترینوجهی نقش مراکز زندگی روزمره را ایفا می کنند و منعکس کننده بسیاری از همان ویژگی ها در مقیاس کوچکترند. بهبیان دیگر فضاهای عمومی فضای زندگی روزمره افراد منطقه هستند. از آنجایی که طبیعت در سلامت روانی موثر است. دراین دنیای پر تنش و اضطراب ما نیازمند حضور فضاهای طبیعی در زندگی خود هستیم تا ما را به زندگی آرام و لذتبخشطبیعی بازگردانند. روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر روش تفسیری- تاریخی و گردآوری اطلاعات با استفاده از اسنادو منابع کتابخانه ای می باشد. یافته ها نشان میدهد که انسان در راستای به کمال رساندن روح خود و ایجاد آرامش، آسایشو بستری مناسب برای ارتباط و تعامل در باغ ها با ایجاد تمهیداتی از جمله شناخت و در نظر گرفتن مولفه های تعاملاجتماعی در طراحی باغ ایرانی معاصر سازی شده می تواند در راستای افزایش تعاملات اجتماعی بین افراد گام نهد.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، تعاملات اجتماعی ، محیط ، طبیعت ، روانشناسی محیط