مناسب سازی محیط های اجتماعی به جهت ایجاد حس تعلق به مکان برای کودکان معلول

ایجاد ارتباط کودکان دارای معلولیت پس از خانه با والدین در اجتماع باید برقرار گردد از همین رو حضور چنین کودکانی در جامعه ملزمبه رعایت نکات و توجه به جزییاتی است تا بتوان حس تعلق به مکان را در این کودکان افزایش داد به گونه ای که برای حضور در محیطهای بیرون از خانه و خانواده کودک با میل حضور یابد در غیر این صورت کودک دچار مشکلات عدیده ای از جمله مشکلات عاطفی ، روحی،افسردگی ، پرخاشگری و رفتار های گاهآ آزار دهنده هم برای خود و هم دیگران می شود.در صورت عدم حضور این دسته از کودکان دارای معلولیت در جامعه و عدم برقرای ارتباط با دیگران از جمله افراد سالم یا هم نوع خود بابحرانی جدی یعنی (بحران ارزشی) روبرو می شوند.پس با استفاده از معماری ایجاد فضای هرچه با کفیت تر مطابق با خواست و مطالبات جسمی و روحی این دسته از کودکان به جهت ایجادحس بهتر برای کودک در برخورد با آن فضا و ماندگاری و ایجاد رابطه بین یکدیگر می تواند سهم به سزایی در بهبود سلامت ایشان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، کودک معلول ، خانواده ، محیط اجتماعی