افسانه حیدری سورشجانی - دانشجو، گروه طراحی شهری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
الهام ناظمی - استادیار، گروه شهرسازی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

توجه به مقوله پیاده راه و جلوگیری از ورود اتومبیل به فضاهای تعامل انسانی، می تواند نقشی اساسیدر بالا بردن کیفیت فضاهای شهری و آرامش روانی شهروندان داشته باشد. در این میان توجه هوشمندانهبه بافت های فرسوده شهری که ماندگاری خود را در چند دوره تاریخی تا به امروز حفظ کرده اند، به گونهای کاملا آشکار، جایگاه بی بدیل فضاهای عمومی شهری را در مقیاس های مختلف پیش رو قرار میدهد.پیاده راه سازی محله ولیعصر جنوبی در شهرکرد را میتوان ضمن حفظ بافت قدیمی و با ارزش محله،عاملی به عنوان محرک توسعه در جهت پویایی و سرزندگی محله دانست.با توجه به اینکه نمونه مطالعاتی پژوهش حاضر مرکز، بافت قدیمی و بخشی از هویت شهر کردمی باشد و در آن شاهد غلبه ماشین بر پیاده هستیم، حفظ هویت محدوده، ارتقاء کیفیت آن و حفظ هویتانسانی در این محدوده امری ضروری است.از آنجایی که هدف اصلی پژوهش حاضر ارائه راهنماهای طراحی شهری به منظور ارتقاء کیفیات موربر پیاده راه ها به عنوان محرک توسعه در احیاء بافت های فرسوده شهری می باشد، روش تحقیق در پژوهشحاضر توصیفی- تحلیلی می باشد. بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه پژوهش معادل با 349 نفر است.داده های پژوهش که به دو صورت کتابخانه ای- اسنادی و میدانی جمع آوری گشته اند با روش های فرا تحلیل، تحلیل سوات (SWOT)، فرایند تحلیل شبکه (ANP)، چیدمان فضایی (Space Syntax) و تحلیل پرسشنامه (SPSS) تحلیل می گردند.

راهنمای طراحی، پیاده راه، محرک توسعه، بافت فرسوده، محله ولیعصر جنوبی شهرکرد