جایگاه سرمایه اجتماعی در تحولات اقتصادی سکونتگاه های روستایی (مورد پژوهش: شهرستان ری)

این مقاله به واکاوی نقش سرمایه اجتماعی به عنوان رویکردی موثر در تحولات اقتصادی سکونتگاه های روستایی پرداخته است. به سخن دیگر، از یک سو جایگاه بهبود سرمایه اجتماعی و تحولات ناشی از آن را شناسایی کرده، و از سوی دیگر چالش های ناشی از کم توجهی به نقش سرمایه اجتماعی در فعالیت های اقتصادی، در ارتباط با تحولات سکونتگاه های روستایی که موجب از دست رفتن بسیاری از فرصت های بهبود شاخص های اقتصادی می شود، واکاوی کرده است. پژوهش حاضر به روش کمی و میدانی و توصیفی تحلیلی از طریق 320 خانوار نمونه تصادفی انجام شد. یافته ها نشان داد اگرچه رویکرد عقلایی گرایی فن محور در ناحیه مورد مطالعه در برنامه های عمرانی و اجرای یو سایر طرح ها موثر بوده است، اما کم توجهی به نظر و خواسته روستاییان موجب کند شدن روند بهبود سرمایه اجتماعی روستاییان شده است. که این موضوع به طور کلی می تواند موجب کاهش دستیابی به شاخص های تحولات سکونتگاه های روستایی شود. به این ترتیب، توجه به رویکرد از پایین به بالا برای بهبود شاخص های سرمایه اجتماعی در قالب تشکل های محلی و سیاست گذاری در راستای بهبود وضعیت سرمایه اجتماعی، افزایش دسترسی روستاییان به منابع محیطی و اقتصادی به منظور مشارکت آن ها در فرایند طرح های تحول روستایی و فعالیت های متنوع اجتماعی و اقتصادی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آگاهی اجتماعی ، شبکه و روابط اجتماعی ، انسجام اجتماعی مدیریت محلی ، تحول