مروری بر راه حلهای نانوتکنولوژی در تشخیص بیماری الزایمر

الزایمر بی نظمی و اختلال مغزی پیشرونده ای است که هیچگونه راه درمانی و بالینی مناسبی تا به امروز برای آن کشف نشده است اولین بار الزایمر توسط پزشکی المانی به نام الویس الزایمر در سال 1906 نامگذاری و توصیف شد الزایمر علت عمده ی زوال عقل در افراد بالای 65 سال است که علایمی نظیر اختلال در حافظه بلندمدت ، کاهش یادگیری، عصبانیت، کج خلقی، عدم ثبات در رفتار و ... دارد براساس اخرین مطالعات 26.6 میلیون نفر از مردم دنیا تا سال 2006 مبتلا به الزایمر شدند و تخمین زده می شود که تا سال 2050 به 100 میلیون نفر افزایش یابد یعنی تقریبا 1 مبتلا در هر 85 نفر مطالعات نشان میدهد که ß امیلوئید نقش مهمی در ایجاد بیماری الزایمر دارد ß امیلوئید الیگومرهای نامحلول تجمع یافته اند که تحت عنوان ADDL شناخته شده اند ADDL توکسین عصبی با خاصیت ایمونوژنزی است که در بیماران مبتلا به الزایمر وجود دارد بنابراین یافتن وسیله ای با حساسیت بالا برای تشخیص ADDL در مایعات بدن می تواند روش تشخیصی خوبی برای الزایمر باشد. این مقاله برپایه ی مطالعات انجام شده در سالهای اخیر در مورد استفاده ی نانو در تشخیص و درمان الزایمر می باشد.