ضرایب تعمیم پذیری و اتکاپذیری نمره های مصاحبه آزمون پذیرش مقطع دکتری روان شناسی

نمره های مصاحبه به شرطی می تواند مبنای تصمیم گیری قرار بگیرد که میزان خطای اندازه گیری آن کم باشد. هدف از اجرای این پژوهش، برآورد ضرایب تعمیم پذیری و اتکاپذیری نمره مصاحبه پذیرش مقطع دکتری روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی بود؛ بنابراین، نمره های مصاحبه 27 نفر از متقاضیان پذیرش در رشته روان شناسی دانشگاه شهید بهشتی با یک طرح دووجهی متقاطع تحلیل شد. واریانس واقعی که مربوط به مولفه هدف اندازه گیری بود، حدود یک سوم از واریانس نمره مشاهده شده را به خود اختصاص داده بود. خطای اندازه گیری نامنظم یک پنجم واریانس و خطاهای اندازه گیری منظم، حدود نیمی از واریانس نمره مشاهده شده را به خود اختصاص داده بودند. یافته ها نشان داد که ضرایب تعمیم پذیری و اتکاپذیری نمره های مصاحبه قابل قبول و نزدیک به ضرایبی است که برای رشته های پزشکی برآورد شده است. با وجود این تعامل بین مصاحبه کنندگان با متقاضیان بیشترین سهم را در تولید خطای اندازه گیری منظم دارد که می تواند اعتبار نمره های به دست آمده را کاهش دهد. بر پایه نتایج، پیشنهاد می شود کارگاه آموزشی برای گروه های آموزشی روان شناسی برگزار شود که آنها بتوانند تحلیل پایایی انجام دهند تا شناخت بیشتری از کیفیت نمره های مصاحبه به دست بیاورند و مشخص کنند که تغییر در کدام یک از وجه ها باعث کاهش خطای منظم و افزایش پایایی نمره مصاحبه می شود.

کلیدواژه ها:

ضریب تعمیم پذیری ، ضریب اتکاپذیری ، مصاحبه پذیرش ، نظریه تعمیم پذیری