وحید صوابی - گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اردبیل
محسن بیات - گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
فرداد دیدار - گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اردبیل
سپهر بدرخانی - گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد زنجان
کیوان ثریا - گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی

هدف این مطالعه بررسی تاثیر خنده درمانی بر کیفیت زندگی خانواده های دارای فرد بیمار روانی مزمن بوده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات آزمایشی است. جامعه آماری تحقیق حاضر بیمار روانی مزمن بیمارستانهای اردبیل در سال 1398 میباشد که از بین آنها 20 نفر به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه پرسشنامه کیفیت زندگی میلر استفاده شده است داده ها با spss25 و امار توصیفی و آزمون تی زوجی استفاده گردید . آزمونهای آماری معناداری تاثیر خنده درمانی را بر کیفیت زندگی در بیماران بیمار روانی مزمن نشان داد میانگین و (انحراف استاندارد) نمرات کل کیفیت زندگی در بیماران قبل و بعد از خنده درمانی به ترتیب (4/3) 28/41 و (4/08) 41/5 بدست آمد که در سطح 0/05 درصد معنی دار است. بر حسب یافته های پژوهش حاضر میتوان خنده درمانی را موثر در بهبود کیفیت زندگی دانست. همچنین برای جلوگیری از کاهش میزان کیفیت زندگی در بیماران روانی مزمن پیشنهاد میشود که برنامه های حمایتی وآموزشی جهت خنده درمانی برای آنان اجرا گردد.

خنده درمانی، بیمار روانی مزمن ،کیفیت زندگی.