بررسی رابطه احساس تنهایی و سبک های فرزند پروری در پیش بینی گرایش به اعتیاد در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر اهواز

اعتیاد به مواد مخدر به عنوان پدیده ای زیستی- اجتماعی و روانی یکی از غمانگیزترین تراژدی های انسان معاصر است که تبعات بسیار ناخوشایند اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد؛ وابستگی به مواد مخدر در عملکرد جسمی، روانی و اجتماعی فرد معتاد اثر ناپسندی بر جای گذاشته و در موارد مصرف شدید حتی زندگی فردی و اجتماعی وی را با خطر جدی مواجه میکند.هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه احساس تنهایی و سبکهای فرزندپروری با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه در شهر اهواز انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی با استفاده از پرسشنامه انجام شد. 150 دانش آموز پسر و دختر مقطع متوسطه که در سال تحصیلی 1397-1398 مشغول به تحصیل بودند به شیوه نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به پرسشنامه های احساس تنهایی، سبکهای فرزندپروری و گرایش به اعتیاد پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با تعیین میانگین نمره ها به عنوان نقطه برش تجزیه و تحیلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که رابطه احساس تنهایی با گرایش به اعتیاد (0/26) و سبک فرزندپروری سهل گیرانه 0/23 رابطه مثبت معناداری است، و رابطه سبک فرزندپروری قاطعانه با گرایش به اعتیاد-0/17 یک رابطه منفی معنادار است. اما رابطه بین سبک فرزندپروری مستبدانه و گرایش به اعتیاد در این پژوهش معنادار نبود .(0/10) نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشانگر اهمیت عوامل روانشناختی و سبکهای فرزندپروری در تبیین گرایش به اعتیاد است. بنابراین توجه به این عوامل به خصوص احساس تنهایی و سبکهای فرزندپروری سهل گیرانه و قاطعانه، نقش مهمی در کاهش گرایش به اعتیاد دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

گرایش به اعتیاد ، احساس تنهایی ، سبکهای فرزندپروری ، نوجوانان