کاربست رویکرد منظر شهری تاریخی در مدیریت سیلاب های شهری نمونه موردی: تندسیلاب نوروز 1398 شیراز

در ایران آب همواره عاملی اساسی در استقرار و توسعه سکونتگاه های انسانی بوده است. امروزه نیز پرداختن به مساله مدیریت آب به ویژه در حوزه آب های سطحی و روانآب ها یک ضرورت اجتناب ناپذیر است، زیرا عدم توجه به این موضوع می تواند از دو جنبه سیلاب های شهری و همچنین بحران کمآبی به یک تهدید بدل شود. منظر شهری تاریخی رویکردی نوین نسبت به شهر تاریخی به عنوان محصول تعامل انسان با خرد اکوسیستم در گذر زمان است که به تازگی جایگاه ویژه ای در حفاظت و توسعه شهری یافته است. این مقاله با طرح این پرسش که چگونه میتوان از این رویکرد برای حل چالش های مربوط به مدیریت سیلاب و تندسیلاب در شهرهای تاریخی بهره برد، آغازمی گردد. در ادامه، با واکاوی رویکرد منظر شهری تاریخی، به بررسی منظر شهری تاریخی شیراز و نادیده گرفته شدن آن در توسعه شهر در دهه های اخیر و در پی آن فاجعه تندسیلاب نوروز 1398 می پردازد. دستاوردهای این مقاله نشان می دهد که چگونه در نظر نیاوردن دو بنیان طبیعت و فرهنگ که ماحصل نگرش پویا و کلنگر به شهر تاریخی مبتنی بر رویکرد منظر شهری تاریخی است و در پی آن توسعه شهری ناپایدار می تواند در بالابردن میزان آسیب های ناشی از سیلابها و تندسیلاب های شهری تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

سیلاب و تندسیلاب شهری ، مدیریت سیلاب ، منظر شهری تاریخی ، شهر شیراز ، سیل نوروز 1398