محمد ایران منش - مدرس دانشگاه و کنشگر و پژوهشگر مستقل مدیریت ریسک سوانح

اولویت اشتغال زایی پساسانحه، اگرچه نکته ای سهل و ساده می نماید، اما حلقه مفقوده مهمی در بسیاری از تصمیم گیری ها و برنامه ریزی های ما در امدادرسانی به آسیب دیدگان و بازسازی مناطق پس از مخاطرات گوناگون طبیعی و اجتماعی است. نگاهی به پیامدهای مخاطرات طبیعی گذشته در ایران، این واقعیات را نشان می دهد:- همه سامان های زندگی و از جمله سامان اقتصادی بهم می ریزند؛ همه سامان های زندگی و از جمله سامان اقتصادی بهم می ریزند؛- زیرساخت ها(راه، خیابان ها، جادهها، پل ها، حمل و نقل عمومی، آب، قنات، برق، گاز، مخابرات و.. ) و تجهیزات تولیدی وخدماتی ویران می شوند و پس از بازسازی، برخی از این ویرانی تا مدت ها باقی می مانند؛- معمولا برخی فعالان اقتصادی، از منطقه مهاجرت می کنند؛- تمایل اشخاص خارج منطقه به سرمایه گذاری در منطقه سانحه دیده کم می شود؛- کمک های دولتی و مردمی به پایان می رسد و مردم آسیب دیده باید روی پای خودشان بایستند.- بحران های اجتماعی و روانی بر مصایب معمول می افزایند؛و سرانجام آنکه، بیکاری گذشته شدت می یابد. اگرچه بازسازی اقتصادی یکی جنبه های بازسازی پساسانحه است، ولی باتوجه به اهمیت و ضرورت آن در احیای معیشت و تاثیر در بازتوانی روانی و سر و سامان دادن به وضعیت اجتماعی سانحه دیدگان سیل، باید بیش از پیش مورد توجه سازمان های دولتی و غیر دولتی قرار گیرد.با از بین رفتن بسیاری از سامان های معیشتی سانحه دیدگان از جمله زمین روستاییان در اثر سیل و رانش، ما با حجم عظیمی از نابسامانی ها روبرو هستیم که سامان دهی آ ن ها مستلزم چندین سال اقدامات کارشناسانه است.در بازسازی ها، معمولا بازسازی کالبدی در اولویت قرار می گیرد و بازسازی معیشت معمولا یا در محاق واقع می شود و یا با تاخیر فراوان انجام می پذیرد

اشتغال زایی، اشتغال پایدار، پساسیل، زلزله، مدیریت بلایای جامعه محور، کمک رسانی انسان دوستانه2