کاربرد مدل سیستم سرمایه در تعیین جایگاه و سنجش حرکت به سوی دانایی محوری سازمانهای دولتی

دانایی محوری امروزه بدل به پارادایم غالب گشته است بدیهی است در چنین پارادایمی تعاریف مرتبط با سرمایه نیز تغییر می یابد و نه تنها مفهوم سرمایه دانش به سرمایه های سنتی افزوده می گردد بلکه نوع نگاه به همین سرمایه ها نیز باید تغییر یابد سازمان ها برای بقا خود و نیز برای رشد در محیط رقابتی ناگزیر از خلق حفظ و باروری سرمایه های دانشی هستند مدیریت دانش معمولا در سه سطح فردی، سازمانی و اجتماعی تعریف می شود که توسعه دانایی محور د ر حقیقت مدیریت دانش پیاده شده در سطح اجتماعی خود است بدیهی است که تاکتیک و پیادهسازی استراتژیهای دانایی محوری در هریک از این سطوح باید متفاوت از سطوح دیگر و با توجه به شرایط آن سطح خاص صورت پذیرد. با این همه میتوان از برخی مدلهای عمومی با تغییر کاربرددر سطوح دیگر استفاده نمود. سیستم سرمایه یکی از این مدلهاست سیستم سرمایه نخستین بار توسط اف.جی. کاریلو برای سنجش و تعیین استراتژیهای دانایی محوری ارائه شده است این مدل مدلی ژنریک است و سرمایه های سنتی را نیز پوشش میدهد میتواند به سطح سازمان شهر یا کشور تعمیم یابد. دراین مدل سرمایه بهشهت زیرسرمایه اصلی هویت، هوشمندی، ارتباطی، مالی، فردی، تجمعی مادی و نامشهود تقسیم میگردد. این مقاله سعی دارد با تشریح این مدل به سازمانهای بزرگ برای برنامه ریزی و سوگیری مسیرشان در تحقق اهداف چشم انداز بیست ساله کشور کمک کند.

کلیدواژه ها:

دانایی محور ، مدل سیستم سرمایه ، مدیریت دانش ، سازمان های دولتی