بررسی نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه پایدار اجتماعی شهرها (مطالعه موردی: محله سنگلج تهران)

محله ها از عناصر موثر تشکیل دهنده حیات اجتماعی شهری به شمار می روند. در مبانی نظری مرتبط با توسعه محله ای نوین، اهمیت مشارکت ساکنین محله، در قالب الگوهای برنامه ریزی فرآیندگرا و تعامل محور مورد تاکید قرار گرفته است. برنامه ریزی اجتماعات محلی با تکیه بر دیدگاه پایین به بالا موید توانمندسازی، افزایش سرمایه های اجتماعی و مشارکت جمعی ساکنین محلات است. هدف این پژوهش، بررسی نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه پایدار اجتماعی محله سنگلج تهران است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است. شیوه گردآوری اطلاعات، از طریق پرسشنامه و پیمایشی صورت گرفته است. نمونه گیری به صورت هدفمند بوده و از 7075 خانوار ساکن در محله، 400 سرپرست خانوار با استفاده از فرمول کوکران برای پرسشگری انتخاب شدند. در نهایت نتایج حاصله از طریق نرم افزار SPSS تجزیه­وتحلیل شدند. نتایج به­دست آمده نشان داد که بین حس تعلق و مدت اقامت در محله و میزان مشارکت در پایداری اجتماعی محله رابطه معناداری وجود دارد. همچنین؛ شاخص های حس تعلق به محله، اعتماد بین ساکنین محله، بهسازی و نوسازی بافت فرسوده محله و رضایت از محله ؛ به ترتیب با ارزش عددی 212/0، 771/0، 338/0 و 143/0 دارای ارتباط مستقیم و نیز شاخص های شرکت در فعالیت جمعی، توجه به منافع ساکنین محله، همگرایی اجتماعی ساکنان و مشارکت ساکنان ؛ به ترتیب با ارزش عددی 171/0، 234/0، 185/0 و 027/0 دارای ارتباط غیر مستقیم با پایداری اجتماعی محله هستند.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، محله ، اجتماعات محلی ، توسعه ی پایدار اجتماعی ، سنگلج