بهرام فردوسی - کارشناسی ارشد سازه های هیدرولیکی، شرکت بناسازان تابان
بهمن فردوسی - دانشجوی دکتری مهندسی عمران، مهندسی و مدیریت منابع آب، واحد جامع شوشتر

این تحقیق و تفحص ارائه روشی است که با استفاده از مدل های هیدرولوژی مناطق خطرساز و سیل خیز را در داخل حوضه تعیین نموده و به عبارتی شدت سیل خیزی را در هر یک از زیر حوضه ها و یا واحدهای هیدرولوژیکی اولویت بندی نموده است. ابتدا این حوضه را در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) با استفاده از الحاقیه ArcHydro به 14 زیر حوضه تقسیم نموده، سپس خصوصیات فیزیکی حوضه و زیر حوضه ها تماما با استفاده از ArcHydro تعیین شده و با تعیین داده های اقلیمی و کاربری اراضی موردنیاز، شبیه سازی هیدرولوژیکی برای هر یک از زیر حوضه ها و کل حوضه از طریق اجرای مدل WEAP انجام شده است. محاسبات حاصل از اجرای مدل نشان می دهد که میزان مشارکت زیر حوضه ها در سیل خروجی حوضه به بزرگی و کوچکی دبی زیرحوضه بستگی ندارد و زیرحوضه هایی که دبی بیشتری دارند لزوما مشارکت بیشتری در سیل خروجی حوضه ندارند. به عبارت دیگر زیرحوضه ها نوعی رفتار غیرخطی از خود بروز داده اند. از این نظر در بین زیرحوضه ها از نظر تاثیر در سیل خروجی حوضه، زیر حوضه A9 وضعیت بحرانی تری دارد. از طرف دیگر در بین عوامل موثر برسیل خروجی حوضه در کلیه زیر حوضه ها و زیر حوضه های بحرانی، مهمترین و در عین حال ساده ترین عامل از لحاظ کنترل و تاثیر آن بر سیل خروجی حوضه، عامل R.R.F تشخیص داده شد.

اولویت بندی سیل خیزی، مدل R.R.F، ArcHydro ، WEAP