بررسی چگونگی عملکرد بازی های فکری در آموزش و یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی

ایجاد موقعیت های یادگیری تعاملی، روش های مطلوب آموزش و پرورش به شمار می آید .پژوهشگران و دانشمندان در حوزه ی آموزش و پرورش، ارزش های والای تعاملی بودن محیط های آموزشی را پیوسته مطرح و بر آن تاکید کرده اند. این محیط ها شامل موقعیت هایی هستند که در آن ها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات از منابع آموزشی باشند، خود به طور مستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت های تعاملی بین شاگرد و معلم، بازی های آموزشی است که در بطن خود، دارای هدف آموزشی است؛ یعنی انتقال نکته ای خاص، برجسته کردن قابلیت های ویژه با تعمیق مهارت ها. بازی های فکری خوب و خرید وسایل آموزشی مناسب برای دانش آموزان، نقش مهمی در تقویت هوش آنها دارد. والدین با آگاهی داشتن در زمینه انتخاب بازی فکری مناسب برای کودکان می توانند آنها را تبدیل به فردی مفید برای جامعه کنند و باعث تقویت اعتماد به نفس کودکان و افزایش آگاهی آنها از خود و جهان در ورود به جامعه شوند. بازی های فکری یکی از مهم ترین شیوه های یادگیری خردسال و پیش دبستانی و مقطع ابتدایی است. این امر یادگیری را به صورت رسمی در دوران تحصیل پایه گذاری می کند و دانش آموز را قادر به توسعه ارزش خود می کند. این یادگیری از بازی های فکری، اساسا برای موفقیت دانش آموزان در آینده در کلاس درس، تعاملات اجتماعی و نحوه برخورد با هنجارها تا آغاز تفکر علمی دانش آموزان تمرکز دارد و باعث تقویت هوش هیجانی، خلاقیت و استدلال های فکری در دانش آموزان می شود. در مقاله ی حاضر ، ضمن ارائه تعریف بازی آموزشی، تاثیر این بازی ها در یادگیری دانش آموزان بررسی شده است