سیداسماعیل محمدی مهر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج

شیمی درمانی روش اصلی درمان در بسیاری از بیماران سرطانی است؛ با این حال، نرخ موفقیت آن پایین است به دلایلی چون قابلیت دسترسی محدود دارو به بافت تومور، سمیت غیر قابل تحمل آن ها، توسعه مقاومت به چند دارویی و بیولوژی ناهمگون تومورهای در حال رشد است. بنابراین، تحویل هدف گیری شده دارو توان بالقوه عظیمی برای بهبود درمان سرطان با ارائه گزینشی غلظت های درمانی و موثر دارو در محل تومور ارائه می کند. هدف این مقاله مرور کلی بر مسائل مرتبط با تحویل هدفمند دارو در درمان سرطان و همچنین دیدگاه هایی نسب به موضوعات مرتبط با توسعه سیستم های هدف گیری تحویل دارو در درمان سرطان است. درک بهتر بیولوژی تومور در سال های اخیر و روش های جدید تحویل هدفمند دارو با استفاده از نانوسیستم های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است و ترکیب های زیستی خوش بینانه ای را در توسعه درمان موفق سرطان ارائه می کنند. این مقاله شرایط و چالش های تحویل هدفمند دارو در درمان سرطان را مورد بررسی قرار می دهد. این مطالعه از نوع تجربی شامل مطالعات کتابخانه ای در مورد طراحی سیستم های انتقال هدفمند دارورسانی است. پس از انجام مطالعات کتابخانه ای و به دست آوردن اطلاعات کافی ، این مطالعه بررسی خواهد شد. با ایجاد سیستم های ذره ای ، ویژگی های جدیدی به داروها وارد شد که قبلا وجود نداشت. استفاده از نانوذرات منجر به بهینه سازی آن شده است و ویژگی هایی مانند هدف درمانی ، بهبود نفوذپذیری سلولی ، عمر طولانی ترزندگی و غیره که قبلا در زمینه داروهای معمولی در دسترس نبودند را ایجاد کرده اند.

نانوذرات، ترکیب های زیستی، سلول های تومور ، بیوتکنولوژی