رابطه سبک های یادگیری و جهت گیری هدفی با خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه اول

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه سبک های یادگیری و جهت گیری هدفی با خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه اول بود. جامعه در این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول در سال تحصیلی 1399-1398 شهر قزوین، که حجم جامعه 950 نفر دانش آموز مقطع متوسطه اول از 8 مدرسه است.در نظر گرفته شد و نمونه آماری از طریق نمونه گیری در دسترس و به حجم 300 دانش آموز از میان حدودا 950 دانش آموز انتخاب شد. این پژوهش یک پژوهش بنیادی و از لحاظ روش توصیفی بود و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سبک های یادگیری کلب((1985، جهت گیری هدفی (میدگلی و همکاران((1998 و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982)بود و به منظور آزمون استنباطی فرضیه های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون ، استفاده گردید. یافته ها نشان داد که بین سبک های یادگیری با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. (p > 0.05) همچنین بین جهت گیری هدفی با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p > 0.05) و نهایتا نتایج نشان می دهد که سبک های یادگیری، پیش بینی کننده ی قوی تری خودکارآمدی است.بنابراین بین سبک های یادگیری و جهت گیری هدفی با خودکارآمدی در دانش آموزان مقطع متوسطه اول رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.