بررسی ارتباط بین وابستگی به شبکه های مجازی و ناگویی هیجانی با احساس تنهایی دانشجویان

دانشجویان از مهمترین اقشار هر جامعه ای محسوب می شوندچرا که علاوه بر نقش فردی که در زندگی شخصی خود دارند، اثرات مهمی بر پیشرفت و سلامت آینده کل اعضای جامعه باقی می گذارند. بنابر این واضح است که سلامت این قشر ارزشمند همواره مورد توجه محققین رشته های مختلف علمی باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی بررسی ارتباط بین وابستگی به شبکه های مجازی و ناگویی هیجانی با احساس تنهایی دانشجویان بود. این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی 74 نفر از کل دانشجویان رشته روانشناسی موسسه آموزش عالی راهبرد شمال انجام گرفته است که سپری شدن دو ترم تحصیلی و تمایل به شرکت در پژوهش، معیارهای تعیین شده برای ورود نمونه ها به پژوهش بودند. داده های پژوهش با ابزاری 3 بخشی شامل پرسشنامه های احساس تنهایی راسل 1 ( 1980 (، پرسشنامه استفاده مفرط از تلفن همراه توسط جنارو و همکاران ) 2007 (، و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو ) 1994 ( گردآوری و با استفاده از شیوه های آماری رگرسیون چند متغیری و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین وابستگی به شبکه های مجازی و ناگویی هیجانی با احساس تنهایی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. به این معنا که دانشجویانی که وقت بیشتری را در ارتباط با شبکه های مجازی صرف می کنند و همچنین از قدرت مدیریت هیجانهای شخصی بهره مند نیستند به احتمال بیشتری درگیر تنهایی و انزوای اجتماعی می گردند. با توجه به ارتباط معنادار بین راهبرد ارزیابی مجدد شناختی و پای بندی مذهبی با سرسختی، پیشنهاد میشود به منظور مقابله با احساس تنهایی و منزوی شدن دانشجویان، در جهت ارتقای مدیریت هیجانی و مدیریت استفاده از فناوری های نوین برنامه ریزی شود.

کلیدواژه ها:

وابستگی به شبکه های مجازی ، ناگویی هیجانی ، احساس تنهایی ، دانشجویان