مقایسه دو روش آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی بر روی خودکارآمدی هیجانی و عملکردتحصیلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان خوزستان

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر و مقایسه آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی بر خودگردانی هیجانی و عملکرد تحصیلی در دانشجویان است. این پژوهش به شیوه آزمایش میدانی و با دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه و طرح پیش آزمون-پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان استان خوزستان می باشد. نمونه این پژوهش شامل98 نفر(31 نفر گروه آزمایشی اول، 32 نفر گروه آزمایشی دوم و 35 نفر گروه گواه) که به شیوه تصادفی انتخاب شد. در مرحله اول از دو گروه آزمایش و گروه گواه پیش آزمون به عمل آمد، و سپس مداخله برای گروه آزمایشی اول به تعداد 10 جلسه هوش هیجانی و برای گروه آزمایشی دوم 14 جلسه آموزش انگیزش تحصیلی، ارایه گردید. پس از مداخله ا1طلاعات توسط مقیاس های خودگردانی هیجانی و بررسی معدل پایان ترم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل چند متغیری کوواریانس نشان داد که مقایسه دو روش آموزش هوش هیجانی و آموزش انگیزش تحصیلی در عملکرد تحصیلی ، تفاوت معنی دار نداشتند، ولی در خودگردانی هیجانی تفاوت بین آن ها معنی دار بود. همچنین این پژوهش نشان داد که تاثیر آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی (هر کدام به تنهایی در مقایسه با گروه گواه) روی متغیرهای وابسته، تاثیر معنی دار داشتند. می توان نتیجه گرفت که آموزش هوش هیجانی و انگیزش تحصیلی باعث افزایش خودگردانی هیجانی و عملکرد تحصیلی ، در دانشجویان می گردد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، انگیزش تحصیلی ، خودگردانی هیجانی ، عملکرد تحصیلی