تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی اندام فوقانی همراه با محدودیت جریان خون بر سطوح برخی فاکتورهای التهابی قایقرانان کایاک

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی اندام فوقانی همراه با محدودیت جریان خون بر سطح IgAو IL-6 در ورزشکاران کایاک بود. 200 نفر ورزشکار مرد کایاک با دامنه سنی 28±5 به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تمرین مقاومتی اندام فوقانی) و تجربی (تمرین مقاومتی اندام فوقانی + محدودیت جریان خون) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مورد استفاده در هر یک از فعالیت ها شامل 30 درصد RR 1 بود. برای گروه تجربی قبل از فعالیت در قسمت پروگزیمال بازو توسط باند یا کاف مربوط به انسداد جریان خون بسته شد. خون گیری از آزمودنی ها به دنبال 12 ساعت ناشتایی و نیز 24 ساعت عدم فعالیت ورزشی قبل از خون گیری انجام گرفت. اندازه گیری IL-6,IgA از کیت الایزا شرکت diametra ساخت کشور ایتالیا استفاده شد.پس ازحصول اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها از آمار آنالیز کواریانس ANCOVA برای تعیین تغییرات بین گروهی و آزمون T همبسته برای تعیین تغییرات درون گروهی در مراحل مختلف استفاده شد. سطح تغییرات IgA در گروه تجربی بعد از فعالیت تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون افزایش یافت. همچنین مقادیر اینترلوکین 6 نیز پس از پایان فعالیت روند کاهشی از خود نشان داد ، ولی به سطح معناداری نرسید. یافته های تحقیق حاضر نشان داد این احتمال وجود دارد که هیپوکسی واسطه های متابولیک و IL-6 با واسطه BFR در طی تمرین قدرتی با شدت کم می تواند عوامل مهمی در تقویت ماکروفاژ و جذب نوتروفیل های موثر در بهبود بازسازی عضلات اسکلتی باشد

کلیدواژه ها:

فعالیت مقاومتی ، محدودیت جریان خون ، ایمونوگلوبولین A ، ورزشکاران کایاک.