برنامه ریزی منطقه ای، راه حل ساماندهی سکونتگاه های خودرو

حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی پدیده ای است که به دنبال تحولات ساختاری و بروز مسائل و مشکلات اقتصادی – اجتماعی در بیشتر کشورهای جهان و بویژه کشورهای جهان سوم پدیدار گردیده است. در کشور ما نیز جریان سریع شهرنشینی در 20 سال گذشته حاشیه نشینی و سکونتگاه های خودرو را به دنبال داشته و این پدیده در حال رشد، مشکلات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، امنیتی و زیست محیطی فراوانی را در اغلب کلانشهرهای ایران بوجود آورده است. ارزیابی تجربیات جهان و ایران در زمینه ساماندهی سکونتگاه های خودرو حاکی از این مطلب است که راه حل های ضربتی و کوتاه مدت در این زمینه راه گشا نبوده اند. بنابراین پژوهش حاضر به دنبال یک سیاست بلند مدت در زمینه ساماندهی سکونتگاه های خودرو است. بدین منظور در جهت رسیدن به هدف پژوهش، در یک روش توصیفی – تحلیلی، در مرحله اول به تبیین مفهوم سکونتگاه های خودرو پرداخته شده است. در مرحله دوم، تجربیات ایران و جهان در زمینه ساماندهی سکونتگاه های خودرو ارزیابی شده است. نتایج ارزیابی های صورت گرفته گویای این مطلب است که از عمده دلایل ظهور سکونتگاه های خودرو نابرابری شهرها و روستاهاست که این امر نتیجه فقدان برنامه ریزی منطقه ای و نگرش سیستمی می باشد. در پایان راهکاری که برای مقابله با رشد سکونتگاه های خودرو پیشنهاد شده است، توجه به برنامه ریزی منطقه ای و نگرش سیستمی می باشد که باعث می شود شهرها و روستا ها در کنار هم رشد کرده و از رشد پدیده هایی همچون سکونتگاه های خودرو که توسعه شهرها را زیر سوال برده اند،جلوگیری شود

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های خودرو ، فقر شهری ، برنامه ریزی منطقه ای ، نگرش سیستمی