مطالعه آزمایشگاهی بتن پودری واکنش پذیر حاوی پوکه معدنی آذربایجان به عنوان جایگزینی از درصدهای مختلف ماسه سیلیسی

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 438

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRCIVIL04_077

تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1399

چکیده مقاله:

بتن پودری ، به عنوان بتنی با مقاومت بسیار بالا ، در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این بتن مقاومت فشاری زیاد، تراکم بالا، نفوذپذیری کم، دوام زیاد و مقاومت سایشی بالایی دارد. مواد تشکیل دهنده ی بتن پودری شامل ماسه سیلیسی یا کوارتزی، پودرکوارتز، سیمان پرتلند، دوده سیلیسی، الیاف فولادی، فوق روان کننده و آب است. در این پروژه جایگزینی پوکه معدنی به جای درصدهای مختلفی از ماسه سیلیسی انجام شده است. تا علاوه بر کاهش قیمت تمام شده، ظرفیت های جدیدی درتولید و مصرف مصالح ساختمانی مختلف ایجاد شود. در این تحقیق از نوعی بتن پودری واکنش زا استفاده شده که الیاف فولادی ندارد و لحاظ عمل آوری از اتوکلاو استفاده نگردیده است بلکه فقط در داخل حوضچه آب با درجه حرارت 25-23 درجه سانتیگراد قرار گرفته است. پوکه معدنی در نسبت های جایگزینی 10؛20، 30، 40، 50، 60 درجه سانتیگراد قرار گرفته است. پوکه معدنی در نسبت های جایگزینی در نظر گرفته شده تا تاثیر و مقدار بهینهی آن در بتن پودری مشخص گردد. آزمایش های انجام شده در این پروژه شامل آزمایش های مقاومت فشاری، کششی و جذب آب است. که نتایج آزمایش ها نشان داد پوکه معدنی تا جایگزینی 20 درصد به جایماسه سیلیسی، موجب افزایش مقاومت فشاری و همچنین مقاومت کششی بتن شده است.که بیشترین مقاومت فشاری و کششی 90 روزه به ترتیب 95/1، 8/9 مگاپاسگال میباشند. نتایج آزمایشات به وضوح نشان داد که پوکه معدنی میتواند به عنوان جایگزین ماسه سیلیسی در ساخت بتن پودری مورد استفاده قرار گیرد. بیشترین افزایش مقاومت فشاری در ترکیب RPC 20 یعنی در جایگزینی پوکه به جای ماسه سیلیسی به مقدار 20 درصد، اتفاق افتاده است. این افزایش مقاومت در تمام زمان های عمل آوری، مشاهده می شود و مقدار آن برای نمونه های 7، 28، 90 روزه به ترتیب برابر 20/8، 29/6، 28/6 درصد می باشد آزمایش جذب آب حاکی از آن بود که بین مقاومت فشاری و درصد جذب آب نمونه های بتنی رابطه معکوس وجود دارد. بطوری که با افزایش مقاومت فشاری از درصد جذب آب نمونه های بتنی کاسته می شود.

نویسندگان

رامین قهرمانی

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران

بهمن شروانی تبار

استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان ،تبریز، ایران