مرضیه کلاه کج - کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر (مدرس مدعو دانشگاه پیام نور رامهرمز)

آلودگی فلزات سنگین به دلیل پایداری بالای آنها در محیط یکی از نگرانی های اصلی اکوسیستم های آبی به شمار می رود. ایران با داشتن پهنه آبی قابل توجه به جمله خلیج فارس، دریای خزر و دریای عمان و وجود مخازن نفت و گاز در این پهنه های آبی و ساخت و سازه ای ساحلی، در معرض خطر آلودگی های فراوان قرار دارد. هر گونه تغییر در اکولوژی این پهنه های آبی ناشی از آلودگی خطرات جبران ناپذیری خواهد داشت. تاکنون مطالعات گسترده ای در مورد روش های پاکسازی محیط از فلزات سنگین صورت گرفته است. زیست پالایی یک اصطلاح کلی در جهت رفع آلودگی های زیست محیطی به وسیله فرآیندهای بیولوژیکی و میکروارگانیسم ها به خصوص باکتری ها، قارچ ها و مخمرها در خاک ها و آب های آلوده است که نسبت به روش های فیزیکو شیمیایی نظیر تبادل یونی و رسوب دهی شیمیایی، به دلیل اقتصادی بودن، بالا بودن سرعت نسبی فرآیند جذب، و عدم تولید لجن به عنوان یک روش مناسب و بهینه مطرح شده است. طی این مطالعه مروری به معرفی شاخص های مناسب زیست پالایی و مطالعات انجام شده در این خصوص در پهنه های آبی کشور پرداخته می شود.

فلزات سنگین، زیست پالایی، میکروارگانسیم، محیط زیست