چگونگی توان هیدروکربن زایی سازند گورپی در جنوب غرب ایران و شمال غرب خلیج فارس

سازند گورپی با سن کرتاسه پسین شامل مارل و شیل های خاکستری در جنوب غربی ایران است. با توجه به لیتولوژی، خواص پتروفیزیکی و ژئوشیمیایی این سازند، بررسی توان هیدروکربن زایی آن به عنوان یک سنگ مادر متحمل در جنوب غرب ایران ضروری است. این مطالعه به بررسی و چگونگی توان هیدروکربن زایی این سازند در میادین جنوب غربی ایران و شمال غرب خلیج فارس می پردازد. بدین منظور، اطلاعات حاصل از آنالیز پیرولیز راک اول 79 نمونه از 15 میدان مورد بررسی و تحلیل ژئوشیمیایی قرار گرفت. بجز تعداد محدودی از نمونه های میادین آغاجاری، منصور آباد، بینک و سرکان، تمام نمونه ها پتانسیل هیدروکربن زایی ضعیف و متوسطی را نشان دادند. نمونه های با پتانسیل خوب کروژن تیپ II و نمونه های با پتانسیل متوسط کروژن تیپ III و II/III را دارا هستند. مقدار Tmax برای نمونه های مورد مطالعه بین 392 و 442 درجه سانتی گراد است که نشان دهنده بلوغ ناکافی یا اوایل بلوغ برای نمونه هاست.

کلیدواژه ها:

سازند گورپی ، پتانسیل هیدروکربن زایی ، پیرولیز راک اول