مجید علی اکبریان - متخصص کودکان، بیمارستان دکتر شیخ، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
حسین کریمی مونقی - استاد، مرکز تحقیقات مراقبت پرستاری و مامایی، گروه داخلی و جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، گروه آموزش پزشکی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
علی عمادزاده - استادیار گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
حمیدرضا بهنام وشانی - مربی گروه کودکان، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

مقدمه: مراقبت از کودک مبتلا به سرطان می تواند منجر به ایجاد بار مراقبتی در والدین شود. شناسایی عوامل موثر در بروز بار مراقبتی والدین و طراحی استراتژی های مناسب جهت کاهش این بار ضروری به نظر می رسد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش گروهی بر بار مراقبتی مراقبین کودکان مبتلا به سرطان بود.روش کار: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که بر روی ولی سی مورد از کودکان مبتلا به کانسر که به بیمارستان دکتر شیخ مشهد مراجعه می کردند انجام شد. روش جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه بار مراقبتی والدین بود. پرسشنامه های ذکر شده قبل و پس از برگزاری دوره های آموزشی، توسط والدین تکمیل گردید. دوره های آموزش برای والدین بصورت توزیع جزوات و توضیحات حضوری طی سه جلسه گذاشته شد. نتایج: میانگین نمره کل بار مراقبتی قبل از مداخله 3/5 ± 1/44 و بعد از مداخله 8/5 ± 4/39 بود. کاهش 7/. ± 7/4 واحد در نمره کل بار روانی بعد از مداخله نسبت به قبل از آن معنی دار بود (001/0=p). قبل از مداخله 0/50 درصد مراقبین دارای شدت بار مراقبتی متوسط و 0/50 درصد شدید بودند. بعد از مداخله 7/16 درصد مراقبین دارای بار مراقبتی شدید و 3/83 درصد آنان دارای بار مراقبتی متوسط بودند. در 7/36 درصد مراقبین بار مراقبتی کاهش پیدا کرده بود.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه آموزش گروهی میتواند بار مراقبتی مراقبین کودکان مبتلا به سرطان را کاهش دهد. لذا بکار گیری این رویکرد آموزشی توصیه می شود.

آموزش گروهی, سرطان, بار مراقبتی, والدین