بررسی و بهینه سازی پارامترهای موثر در تراشکاری قطعات کامپوزیتی تقویت شده با الیاف کربن با روش بررسی سطوح پاسخ

اگرچه فرآیند تراشکاری قطعات کامپوزیتی همواره به عنوان یکی از چالشهای مهم در صنعت بوده است، ولی همچنان به عنوان فرآیندی ضروری در ساخت قطعات کامپوزیتی تلقی میشود. با توجه به اهمیت کامپوزیت های الیاف کربن در صنایع حساس و عدم دسترسی به منابع کافی در زمینه ماشین کاری اینگونه قطعات، این پژوهش به بررسی تاثیر پارامترهای ماشین کاری بر کیفیت قطعه کامپوزیتی تقویت شده با الیاف کربن میپردازد. از مهمترین پارامترهای موثر بر کیفیت نهایی قطعه کار در این روش، سرعت برشی، نرخ پیشروی، عمق برشی، جنس ابزار، راستای الیاف و سیال خنک کننده میباشند. در این مقاله به تاثیر برخی از این پارامترها بر میزان کیفیت سطح ماشینکاری شده با انجام زبری سنجی پرداخته شده است . بررسی تاثیر این عوامل بر کیفیت قطعه با روش سطح پاسخ1 انجام شد. هریک از پارامترهای سرعت برشی، نرخ پیشروی و عمق برشی در دو سطح در نظر گرفته شدند. ابزار ماشینکاری نیز در سه جنس 2PCD، 3CBN و کاربید بدون پوشش مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان دادند که افزایش سرعت برش، کاهش نرخ پیشروی، کاهش عمق برشی و استفاده از ابزاری با مقاومت بالا در برابر سایش، سبب بهبود کیفیت و کاهش زبری سطح خواهند شد. درنهایت نیز سرعت برش 250 متر بر دقیقه، نرخ پیشروی 0/025 میلیمتر بر دور، عمق برشی 50 میکرومتر و استفاده از ابزار CBN بهترین شرایط برای دستیابی به کمترین زبری سطح انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

تراشکاری ، کامپوزیت کربن- اپوکسی ، سرعت برشی ، نرخ پیشروی ، زبری سطح.