تحلیل اگزرژی عملکرد سیکل ترکیبی مجهز به جداساز دی اکسیدکربن و تزریق دود به برج خنک کن

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 527

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ISME28_034

تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399

چکیده مقاله:

بیش از90 درصد برق تولیدی ایران از نیروگاه های سوخت فسیلی تامین میشود که با سهمی حدود 26 تا 30 درصد از کل انتشار دی اکسیدکربن ، مهم ترین منبع تولید این گاز به شمار میروند. به دلیل اثرات مخرب زیست محیطی این گاز از قبیل گرمایش جهانی، برهم خوردن تعادلات زیست بوم و... لزوم بکار بردن روشهایی برای کاهش انتشار آن ضروری است. از جمله این روشها میتوان به بهینه سازی با افزایش بازده نیروگاه ها، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر و استفاده از سیستم جداسازی دی اکسیدکربن اشاره کرد.در این پژوهش روش افزایش بازده و جداسازی دی اکسیدکربن به طور همزمان انجام شده است، به این ترتیب که برای افزایش بازده از روش جدید تزریق دود خروجی از بویلر بازیاب حرارتی به داخل برج خنک کن نیروگاه استفاده شده و جداسازی دی اکسیدکربن نیز با استفاده از حلال آمینی انجام شدهاست. سپس به تحلیل انرژی و اگرزژی تکتک اجزا و در نهایت کل نیروگاه در سرعت بادهای مختلف پرداخته شدهاست . نتایج نشان میدهد که اضافه شدن سیستم جداسازی به داخل برج، راندمان سیکل را در بدتربن حالت تا 8 درصد کاهش میدهد که تزریق دود به داخل برج، 1 درصد این کاهش را جبران میکند. بیشترین میزان تخریب اگزرژی با سهم %41 ازکل، مربوط به محفظه احتراق و پس از آن با سهم %22 و %20 از کل به ترتیب برای حالت بدون و با تزریق دود مربوط به سیستم جداسازی دی اکسیدکربن است.

کلیدواژه ها:

سیستم جداسازی دی اکسیدکربن ، تزریق دود ، بویلر بازیاب حرارتی ، حلال آمینی ، اگزرژی.

نویسندگان

عاطفه شریف

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مکانیک و انرژی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران

علی جهانگیری

استادیار، دانشکده مکانیک و انرژی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران،

محمد عامری

استاد، دانشکده مکانیک و انرژی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران،