خانه همچون هویت ساکنان

از دیرباز تا کنون هدف انسان از سکونت علاوه بر داشتن سرپناه، ابراز هویت نیز بوده است. مسکن به عنوان یکی از تعلقات پر ارزش افراد در بر دارنده معانی عمیقی از هویت ساکنان خود است؛ این امکان وجود دارد که ناظران بر اساس کنش متقابل نمادین و با کمک گرفتن از سرنخ های محیطی خصوصیات و هویت ساکنان و کاربران یک محیط را مورد ارزیابی و قضاوت قرار دهند. در این مطالعه با مرور ادبیات موجود در این حوزه قصد داریم ضمن طبقه بندی مطالعات انجام شده، سرنخهای داخلی و خارجی مسکن که در تشخیص هویت و ارزیابی از وضعیت ساکنان نقش ایفا می کنند را شناسایی کرده و عوامل موثر بر برداشت های ناظران را عنوان کنیم. در نهایت به استناد مطالعات موجود، پیشنهاداتی برای جهت گیری پژوهش های آتی ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، هویت ، خود گسترده ، تعلقات ، سرنخ