ارتباط باور به معاد با عمل به باورهای دینی در سالمندان استان گلستان

مقدمه: همزمان با سالمندی علی رغم کاهش عملکردهای فیزیکی و شناختی، اعتقادات و باورهای مذهبی و نیازهای معنوی بیشتر می گردد. باور به خدا و عمل به باورهای دینی موجب آرامش و معنی پیداکردن زندگی در سالمندان می گردد. لذا این مطالعه با هدف ارتباط باور به معاد با عمل به باورهای دینی در سالمندان استان گلستان درسال 1396 انجام شد. روش کار:این مطالعه توصیفی همبستگی برروی 218 نفر از سالمندان استان گلستان با روش نمونه گیری غیرتصادفی انجام شد. ابزارگردآوری اطلاعات پرسشنامه باور به معادو باور به عمل های دینی بود. با روش خودگزارش دهی جمع آوری شد. اطلاعات توسط آمار توصیفی(میانگین انحراف معیار، جداول) و آمار استنباطی(یو من ویتنی و کروسکال والیس ) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میزان باور به معاد 8/41 + 70/62 و میزان عمل به باورهای دینی 10/68 + 72/39 نشان داده شد .آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن بین باوربه معاد و عمل به باورهای دینی ارتباط معنی داری را نشان نداد(0/1=P؛ 0/11= r).همچنین آزمون کروسکال والیس بین باور به معاد با تحصیلات(0/007=P)و باوربه عمل های دینی با تحصیلات(0/03=P)اختلاف معنی داری نشان داد. نتیجه گیری: باور به معاد و عدل الهی و اعتقاد به انجام باورهای دینی موجب درک بهتری از جهان و سازگاری با بحران و مشکلات دوران سالمندی می گردد. لذا نیاز است مراقبین بهداشتی با کشف و درک نیازهای معنوی و تقویت باورهای دینی به عنوان یک استرانژی مفید در بهبود کیفیت زندگی و ارتقاء سلامت روان از آن استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

باور به معاد ، عمل به باورهای دینی ، سالمندان