ارزیابی شاخص های اکوتوریسم

تفرج در گردشگاه های طبیعی و بازدید از جاذبه های طبیعی از دیرباز یکی از تفریحات مورد علاقه جوامع بشری بوده است. در قرن اخیر که رشد و توسعه شهرنشینی موجب گسترش فضاهای شهری و کاهش فضاهای طبیعی شده است، افراد برای استفاده از فضاهای طبیعی مجبور به خروج از محدوده ها و مناطق شهری و سفر به مناطق طبیعی می باشند. این نوع سفرهای طبیعت گردی نوع جدیدی از گردشگری را تحت نام اکوتوریسم پدید آورده اند. برای اکوتوریسم چهار شاخص شامل حداقل تاثیر در محیط اجتماعی، حداقل تاثیر و حداکثر احترام گذاشتن به فرهنگ جوامع میزبان، حداکثر منفعت اقتصادی برای گروه های داوطلب جوامع میزبان و حداکثر لذت از تفرج برای گردشگران تعریف شده است. هدف این مقاله، ارزیابی و رتبه بندی این شاخصها براساس درجه اهمیت آنها در اکوتوریسم می باشد. ارزیابی شاخصهای مذکور در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) انجام شده است. براساس نتایج بدست آمده، شاخص حداکثر منفعت اقتصادی برای گروه های داوطلب جوامع میزبان به عنوان مهمترین شاخص اکوتوریسم شناخته شده و شاخص-های حداکثر لذت از تفرج برای گردشگران، حداقل تاثیر و حداکثر احترام گذاشتن به فرهنگ جوامع میزبان و حداقل تاثیر در محیط اجتماعی به ترتیب در رتبه های دوم تا چهارم این ارزیابی قرار گرفته اند. مقادیر اوزان عناصر تصمیم در تحلیل سلسله مراتبی (AHP) با استفاده از نرم افزار Expert Choice بدست آمدند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اکوتوریسم ، طبیعتگردی ، تحلیل سلسله مراتبی.