امیرحسین دماوندی نیا

اخیرا، بحران های طبیعی با اثرات مخرب بر روی سکونت گاه های انسان گسترش یافته است. در بررسی چنین روابطی، گاه ممکن است تعارضاتی میان مسایل صنعتی و اجتماعی بوجود آید مانند تعارضات میان رفتارهای صنعتی و مسایل زیست محیطی یا تعارض میان منافع خصوصی در فعالیت های صنعتی با منافع جمعی از نظر شهرنشینی. به طور کلی نباید فراموش کرد که اگر چه شهر و شهرنشینان به خدمات صنعتی نیازمندند و این موجب توسعه آنها در تمام زمینه های اقتصادی، اجتماعی و حتی فرهنگی می شود، اما خسارات ناشی از توسعه صنایع که متوجه افراد جامعه می شود را نیز نمی توان نادیده گرفت. پس، اینکه روابط میان صنعت و شهر چگونه باید باشد و یا اینکه کدام صنایع حق حضور در شهرها را دارند و برخی دیگر از این حق محروم باشند، پیوسته جزو دغدغه های برنامه ریزان مسایل اجتماعی و شهرنشینی و صنعتی بوده است.این تحقیق ضمن مطالعه بایدها و نبایدهای حضور صنایع در درون شهرها به بررسی نقاط قوت و ضعف حضور کارخانه های صنعتی که در طی دوران گسترش و توسعه شهری، خواسته یا ناخواسته در وسط شهرها واقع شده اند می پردازد. اینکه کارخانه ها در شهرها باشند یا نباشند و یا با انتقال صنایع به خارج از شهرها چه نتایج مثبت و منفی حاصل می شود. محورها و پرسش های مهمی هستند که سعی شده است در این گزارش به آنها پاسخ داده شود.از مطالعه رابطه تاثیر صنایع بزرگ حاشیه شهر تهران با مدیریت شهری به منظور بیان افزایش تعامل بین صنایع و مدیریت امورشهری برای کاهش اثرات منفی صنایع بر امورشهری و ارتقاء عملکرد صنایع و مدیریت شهری در این خصوص می باشد.

مدیریت شهری، ساماندهی صنایع ،محیط زیست، توسعه صنایع