احسان سیاح طرفی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه صنعت نفت

بازدارنده های تیازولی یکی از مهمترین بازدارنده ها در فرآیند حفاظت از خوردگی است. ترکیبات تیازولی به راحتی و با خلوص بالا قابل سنتز هستند و ضمن اینکه ارزان قیمت میباشند. در این پژوهش، اثر بازدارنده تیازولی بر روی رفتار خوردگی فولاد X60 در محیط هیدروکلریک اسید بررسی شد. برای بررسی این موضوع از روشهای الکتروشیمیایی استفاده شد. جریانهای آندی و کاتدی نمودارهای پلاریزاسیون بعد از اضافه کردن ترکیب بازدارنده تیازولی دچار کاهش شدند و این کاهش جریان با افزایش غلظت ترکیب بازدارنده تشدید گردید که نشان دهنده عملکرد موفق ترکیب مذکور به عنوان یک بازدارنده مختلط خوردگی میباشد. نتایج امپدانس الکتروشیمیایی مشخص کرد که با افزودن بازدارنده، مقاومت انتقال بار افزایش و ظرفیت لایه دوگانه کاهش می یابد. نتایج به دست آمده از روشهای پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و امپدانس الکتروشیمیایی با یکدیگر همخوانی دارند. داده های نویز الکتروشیمیایی برای غلظت های مختلف بازدارنده در حوزه زمانی تحت آنالیزهای آماری قرار گرفتند که داده های حاصل از آنالیز بعد از انحراف زدایی به روش برازش چندجمله ای، تطابق خوبی با نتایج حاصل از دو روش الکتروشیمیایی دیگر داشت. تصویرهای SEM تشکیل لایه های حفاظتی روی سطح آلیاژ پس از غوطهوری در محلول مذکور حاوی بازدارنده را نشان میدهد و این بررسیها تصدیقی بر عملکرد جذبی بازدارنده است.

بازدارنده خوردگی، تیازول، فولاد کربنی، نویز الکتروشیمیایی، هیدروکلریک اسید