سارا ملاعلی عباسیان - استادیار گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
فرحناز داشبلاغی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم خاک دانشکده کشاورزی، دانشگاه مراغه
غلامرضا مهدوی نیا - دانشیار گروه علوم پایه، دانشگاه مراغه

در این مطالعه، کارایی جذب کیتوسان اتصال عرضی یافته با کاپاکاراگینان و جاذب مغناطیسی نانوکامپوزیت پلی ونیل الکلی برایپاکسازی آب آلوده به فلز سنگین کادمیم به طور مجزا مورد بررسی قرار گرفت. جذب کادمیم توسط جاذب های زیستی در سیستم تعادلی یاپیمانه ایی انجام شد. مطالعه جذب کادمیم توسط کیتوسان و جاذب هیدروژلی مورد مطالعه به ترتیب (11 / 1 و 55 / گرم بر لیتر) در دامنهغلظتی 1779 / 0 - 0 و 97 / 1 - 0 میلی مولار کادمیم در pH معین 6 / 7 در قدرت یونی 8 میلی مولار انجام گردید. مدل های فرندلیچ و لنگموئیر برداده های حاصل برازش یافت . نتایج بیانگر آن است که معادله فرندلیچ در مقایسه با معادله لنگموئیر در هر دو جاذب بخوبی بر داده برازش یافت.ماکزیمم پتانسیل جذب توسط کیتوسان مورد مطالعه برابر 750 میکرومول بر گرم و در جاذب مغناطیسی هیدروژل نانوکامپوزیت، 75 میکرومولبر گرم بدست آمد. یافته های این پژوهش نشان داد که در شرایط مشابه، توانایی جذب کادمیم توسط کیتوسان اصلاح شده در مقایسه باهیدروژل نانوکامپوزیت مورد استفاده بیشتر است و می تواند جاذب زیستی مناسبتری برای حذف کادمیم معرفی شود.

فرندلیچ، کاپاکاراگینان، لنگموئیر