محور مقاله: بیولوژی خاک و کودهای زیستی- بررسی توان همزیستی و شناسایی سویه های برتر باکتری های بومی همزیست عدس

استفاده از کودهای شیمیایی نیتروژن، علیرغم افزایش عملکرد محصولات کشاورزی باعث صدمه جدی به محیط زیست می شود، لذالزوم دستیابی به کودهای بیولوژیک بیش از پیش احساس می شود. با توجه به اینکه سویه های باکتری بومی توان ماندگاری بیشتری داشته و کاراییبهتری دارند، تحقیق حاضر بر روی 95 جدایه باکتری همزیست با گیاه عدس انجام شد. جدایه ها از 84 مزرعه در 7 استان کشور که بیشترین سطحزیرکشت عدس را دارند جداسازی شد. آزمون توان همزیستی به همراه تست آلودهسازی گیاه با باکتری (Plant infection test) صورت گرفت.بدین منظور بذرهای عدس رقم بیله سوار درلوله های آزمایش حاوی محلول غذایی فاقد منبع نیتروژن و آگار،کشت و در سه تکرار با هریک ازجدایه های باکتری تلقیح شد. گیاهان در گلخانه قرار گرفت و پس از گذشت 2 ماه از نظر وزن خشک اندام هوایی، طول ساقه، تعداد گرهک وخصوصیات ظاهری ریشه و اندام هوایی بررسی و با استفاده از وزن خشک اندام هوایی، کارایی زیستی هریک از سویه ها محاسبه شد. از این میان19 سویه برتر که موجب افزایش بیشتری در عملکرد و وزن خشک اندام هوایی شده بودند با در نظر گرفتن پراکندگی استانی انتخاب شد. درنهایت 19 سویه وارد شناسایی مولکولی شد. باکتری های منتخب بر اساس توالی 16SrRNA شناسایی شدند. در نهایت تمامی سویه هاریزوبیوملگومینوزارم بودند.

کلیدواژه ها:

وزن خشک ، عدس ، تثبیت ازت ، ریزوبیوم لگومینوزاروم