محور مقاله: فناوری های نوین در علوم خاک- مقایسه روش TDR و مقاومت الکتریکی درتخمین رطوبت خاک در سه سطح شوری

اندازه گیری رطوبت خاک به روش مستقیم (نمونه برداری و توزین) تخریبی و زمان بر است. دستگاه TDR و حسگرهای مقاومتی ازروش های غیرمستقیم هستند که مقدار رطوبت را سریع و غیرتخریبی تخمین می زنند. هدف از این تحقیق مقایسه روش TDR و مقاومتالکتریکی در تخمین رطوبت خاک در سه سطح شوری (1/89dS/m؛ 6/1 و 13/1) بود. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی در یک خاک لومشنی انجام شد. تیمارها شامل روش های اندازه گیری رطوبت (TDR، مقاومت الکتریکی و مستقیم) بود. هر حسگر متشکل از یک جفت الکترود ویک عای بود. با قرائت مقاومت الکتریکی تودهای (R) و جاگذاری آن در معادلات واسنجی مقدار رطوبت به دست آمد. رطوبت حجمی خاک ها باTDR به طور مستقیم قرائت شد. تجزیه واریانس در سطوح رطوبتی و شوری ثابت انجام شد. نتایج نشان داد رطوبت های حجمی به دست آمده ازچهار روش مختلف تفاوت معنی دار ندارند (05 / 0 > p). در شوری 13/1dS/m بجز در رطوبت های پایین (6 ترا 12 درصد) TDR خروجی نشاننداد. اما حسگرهای مقاومتی در تمام سطوح رطوبتی و شوری خروجی دادند. به طور متوسط خطای اندازه گیری با حسگرهای مقاومتی (66 / 1= RMSE) کمتر از RMSE=2/56)TDR) بود. با توجه به نتایج مذکور و هزینه ساخت، حسگرهای مقاومتی می توانند جایگزین قابل قبولیبرای TDR در اندازه گیری رطوبت خاک باشند.

کلیدواژه ها:

رطوبت حجمی خاک ، انعکاس سنج حوزه زمانی ، ثابت دیالکتریک ، مقاومت الکتریکی تودهای خاک ، واسنجی حسگر