دولت رفاه

تاریخ قرن بیستم سرشار از پدیده ها و وقایع سیاسی شگفت انگیزی است که عموما کم دوام و نافرجام اند.ویژگی بارز این پدیده ها آن است که اغلب در مقیاسی و کوچک ظاهرشده اند، این مطالعه روش اسنادیو با هدف بررسی دولت رفاه به عنوان یکی از این پدیده های سیاسی تودهوار قرن بیستمی انجام شدهاست. در این مطالعه ضمن بررسی نظریه های مختلف در مورد دولت رفاه، سیر تحول و افول دولت رفاهمورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده این است که بحث رفاه و رفاه اجتماعی به معنایامروزی آن علیرغم تحولات اقتصادی و سیاسی هیچگاه به صورت علمی و منظم در ایران پیگیری نشدهاست. خصیصه مشترک جنبش های توده ای و سیاست های توده وار نافرجامی است. دولت رفاه هم از اینقاعده مستثنی نیست. دولت رفاه نظیر هر پدیده سیاسی –اجتماعی دیگری دارای جنبه های مثبت ومنفی است. مهمترین جنبه مثبت این پدیده حمایت از آسیب پذیران و نیازمندان در برابر، بهبود سطحزندگی عمومی و افزایش رفاه همگانی است؛ اما منفی ترین جنبه های دولت رفاه را باید در پیامدهاییجستوجو کرد که از سرشت توده وار دولت رفاه سرچشمه گرفته اند. دولت رفاه به تقویت ساختار دولت وبسط قدرت حکومتی منجر شد که پیامد مستقیم این بسط قدرت، قبض آزادی و خلاقیت است.

کلیدواژه ها:

دولت رفاه ، تامین اجتماعی ، تئوری های رفاه