بررسی رفتار فلاکس فعال سطح برای جوشکاری فولاد زنگ نزن 316L توسط فرایند تیگ

یافته ها نشان داده است که در نتیجه بکارگیری فلاکس های اکسیدی این مکان وجود خواهد داشت تا تغییرات مطلوبی در راستای بهبود عمق نفوذ جوش حاصل از فرآیند جوشکاری قوس تنگستن (TIG) بوجود آید. بعلاوه این پژوهش به بررسی اثر هر یک از ذرات TiO2، SiO2 و ZnO بر روی ناپیوستگی سطحی، هندسه، ریزساختار، مقدار فریت و سختی فلز جوش فولاد زنگ نزن آستنیتی 316L حاصل از فرایند قوس تنگستن می پردازد. بررسی های ماکروسکوپی بعمل آمده نشان داد که فلاکس حاوی ذرات SiO2 می تواند عمق نفوذ جوش را از 1 میلی متر در حالت خود ذوب به حدود 2.5 میلی متر افزایش دهد. همچنین با استفاده از فلاکس حاوی ذرات TiO2 این توانایی بوجود خواهد آمد تا عمق نفوذ جوش به 2 میلی متر افزایش پیدا کند. این در حالی است که فلاکس حاوی ذرات ZnO بر خلاف دو فلاکس قبل باعث کاهش عمق نفوذ جوش می گردد. بررسی های ریزساختاری و سختی سنجی نشان داد ذرات اکسیدی تغییرات محسوسی در ساختار و سختی فلز جوش بوجود نمی آورند.

کلیدواژه ها:

فولاد زنگ نزن 316L ، فرایند قوس تنگستن آرگون ، فلاکس فعال سطح