حسین شاد - استادیار، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
حسین بخشی - دانشیار، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
حسن ساقی - دانشیار، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
ظاهر رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران
مهراله رخشانی مهر - استادیار، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران

بهبود رفتار سازه ها از طریق کاهش اثر بارهای جانبی از موضوعات مطرح و نوین در علم مهندسی سازه است که مبتنی بر کاهش تاثیر انرژی وارده بر سازه از طریق استهلاک آن میباشد. در دهه های اخیر تحقیقات فراوانی به منظور کنترل ارتعاشات سازه ها توسط کاربرد سیستمهای کنترل مدرن در سازه های در معرض بارهای دینامیکی انجام شده است. میراگرهای مایع تنظیم شده (TLD) سیستم کنترل غیرفعالی میباشند که فرکانس آنها برای طراحی بهینه براساس فرکانس مودهای اصلی (مود اول) سازه تنظیم میشوند و همچنین مشخصات میراگر نظیر ارتفاع سیال، طول تانک و نسبت جرمی سیال به گونه ای تنظیم میشوند که سبب کاهش پاسخ ارتعاش سازه گردد.در TLDهای حاوی بافل، تیغه ای در مسیر سیال قرار میگیرد که موجب کنترل حرکت تلاطمی مایع درون مخزن میشود. در این پژوهش مخزن مستطیلی ساده (TLD) به همراه بافلهایی Tشکل و قابل تنظیم که با میزان متغیر بسته شدگی عمق سیال با موقعیت قرارگیری بافل از سمت بالای ظرف صورت گرفته است و در مقایسه با TLD حاوی سیال میباشد، میراگر بر روی سقف یک سازه یک درجه آزادی (SDOF) قرار گرفته و تحت تحریک دینامیکی و ارتعاش آزاد، واقع گردیده و اثر تغییرات بسته شدگی عمق سیال در TLD مفروض روی کاهش پاسخ سازه مورد ارزیابی قرار میگیرد. کلیه فرآیندهای مورد اشاره به صورت آزمایشگاهی میباشد.هدف از این پژوهش بررسی تاثیر میزان بهینه بسته شدگی عمق سیال در فرکانس سیال، افزایش میرایی سیال در پارامترهای میراگرهای حاوی بافلهای فوقانی و کاهش پاسخ دینامیکی سازه میباشد. نتایج نشان داد که میزان 10 درصد بسته شدگی عمق سیال بهترین تاثیر را در کاهش پاسخ سازه از خود نشان میدهد.

میراگر مایع تنظیم شده، پاسخ دینامیکی سازه، فرکانس سیال، المان سطح سیال