الهه سادات میربابائیان رودسری - کارشناس ارشد تصویرسازی دانشگاه شاهد

آثار هنری ادوار مختلف تاریخ ایران، انعکاس دهنده باورها و اعتقادات مذهبی آن دوره ها بوده و در این میان تمدن های هخامنشی و سلجوقی که هر دو دارای سبک هنری مستقل و هویت داری هستند، چارچوب هنر ایرانی (پیش از اسلام و دوران اسلامی) را تشکیل داده اند. با وجود روح یکتاپرست ایرانیان در دوره هخامنشی و نگاه توحیدی آنها در دوره سلجوقی، شاهد رونق تزیینات پیکره ای که اغلب شامل محصولات کاربردی برای زندگانی درباریان بوده اند هستیم. لذا، در این مقاله که به روش تاریخی و نیز توصیفی تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به انجام رسیده به این پرسش اساسی پاسخ داده شد که دلایل رونق تزیینات پیکرهای در دوره هخامنشی و سلجوقی با وجود گرایشات توحیدی آنان چه بوده است بر اساس یافته های پژوهش اینطور به نظر می رسد که با توجه به تحریم ساخت و استفاده از مجسمه در دوران هخامنشی و سلجوقی، استفاده از پیکره ها در ظروف و اشیای دیگر راهی برای مشروعیت بخشیدن به ساخت و استفاده از آنها بوده است. به همین دلیل، تولید و ساخت پیکره در قالب ظروف و اشیا و.... در این دوره ها رونق گرفت و باعث آن شد که پیکره سازی همچنان به حیات خود در طول تاریخ ایران ادامه دهد.

هخامنشی، سلجوقی، پیکره سازی، تزیینات پیکره ای