برنامه ریزی استراتژیک احداث پارک گردشگری در شهرهای ساحلی (مطالعه موردی: شهر بوشهر)

سواحل یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری هستند که امروزه تعداد بسیاری از گردشگران را به سوی خود جلب می کنند. خلیج فارس از مناطق پربازده ایران برای جذب گردشگر است که به واسطه وجود آثار تاریخی و جاذبه های متعدد سیاحتی، اهمیت این مکان به عنوان منطقه ای گردشگری روز به روز در حال افزایش است. این درحالیست که امکانات گردشگری موجود قادر به تامین نیازهای رو به افزایش گردشگران نیست. هدف این پژوهش، بررسی مزیت ها و محدودیت های توسعه ی گردشگری ساحلی شهر بوشهر به عنوان نمونه موردی و انتخاب استراتژی مناسب جهت توسعه ی صنعت گردشگری منطقه است. در این پژوهش با استفاده از مدل برنامه ریزی SWOT ، عوامل تاثیرگذار درونی و بیرونی مورد تدقیق قرار می گیرد که در منطقه مورد مطالعه در قالب زمینه های محیطی طبیعی، اقتصادی، اجتماعی فرهنگی، زیرساختی رفاهی و سازمانی ساختاری تبیین گردیده است. همچنین پس از دستیابی به راهبردهای اولیه، جهت اولویت بندی و تعیین میزان اثرگذاری هر یک از راهبردها، پرسشنامهای تدوین گردید و وزندهی سوالات صورت پذیرفت. نهایتا پس از تحلیل محتوای داده ها، اولویت بندی شاخصه های موثر در توسعه گردشگری بوشهر پیشنهاد شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که محدوده مورد نظر، از قابلیت توسعه گردشگری بالایی برخوردار بوده و در عین حال فرصت های بهینه ای جهت بهره گیری و رسیدن به کمال مطلوب را داراست. از این رو برای رسیدن به هدف جذب گردشگر بیشتر، کیفیت های محیطی و خدمات شهری برای نواحی ساحلی و همچنین فراهم سازی امکانات و تاسیسات زیربنایی برای سواحل شهر بوشهر می بایست مورد توجه قرار گیرد تا منجر به ایجاد انگیزه برای اقامت بیشتر و مراجعه مجدد گردد

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، گردشگری ، گردشگری ساحلی ، شهر بوشهر ، مدل SWOT