طراحی معماری مرکز طب سنتی با رویکرد ارتقا نشاط فردی

امروزه یکی از بارزترین نیازهای معماری در سطح کلان و اجتماع های بزرگ، نیاز به فضاهای سبز و فضاهای درمانی است. از آنجا که سلامت افراد و نشاط فردی و اجتماعی جامعه بسیار مهم است، محقق بر آن شد تا با جستجو وکنکاش به الگویی مناسب برسد. هر چه جامعهای بزرگتر باشد مانند کشورهای آسیایی و یا ایالات متحده امریکا، نیاز به سلامتی و نشاط بیشتری در معماری و محیط شهری احساس می شود و بالطبع نیاز به مراکز درمانی نیز بیشاز پیش احساس می شود. در این مقاله به بررسی مولفه های نشاط و تاثیر متقابل آن بر طراحی فضاهای درمانی خصوصا مرکز سلامت طب سنتی توجه می شود. روش تحقیق انتخاب شده در این تحقیق، توصیفی-تحلیلی می باشد.فضا و محیط با نشاط و سالم باعث ارتقا سطح سلامت فرد و جامعه شده و حضور پر شور مردم را در هر زمینه ای فراهم می کند. از این رو انتظار می رود که نتیجه از این پژوهش به طراحی معماری مراکز درمانی هر چه با نشاطترشود و همچنین برای افراد سالم نیز از بروز بیماری جلوگیری نماید.

کلیدواژه ها:

معماری ، نشاط فردی ، مرکز سلامت ، طب سنتی.