مطالعه پتانسیل روانگرایی خاک های منطقه جنوب ارومیه با نگرشی ویژه بر مسیر راه آهن مراغه - ارومیه

ارزیابی قابلیت روانگرایی خاکهای منطقه جنوب شهر ارومیه، تحت تاثیر تنش های برشی تناوبی ایجاد شده در اثر زلزله محتمل، با استفاده از روش صحرایی آزمایش SPT، هدف اصلی این تحقیق می باشد. برای ارزیابی قابلیت روانگرایی خاک های ماسه ای از روش ساده شده سید و ادریس(1983و 2001)، برای خاک های لای دار از آئین نامه طراحی پل های بزرگراهی ژاپن (1998) وبرای خاک های رسی از معیار ونگ (1979)استفاده شده است. تعیین بزرگای زلزله طرح و شتاب ماکزیمم با استفاده از مطالعات لرزه خیزی و تحلیل خطر لرزه ای نیروگاه گازی ارومیه صورت گرفته است. همچنین، نتایج آزمایش های SPT و سایر آزمونهای آزمایشگاهی، از مطالعات ژئوتکنیکی حاصل از حفر 6 حلقه گمانه در منطقه جنوب ارومیه جمع آوری شده است. در روشهای سید و ادریس (1983و 2001) و آئین نامه طراحی پل های بزرگراهی ژاپن (1998) ابتدا، مقادیر نسبت تنش تناوبی ناشی از زلزله (CSR) و نسبت مقاومت تناوبی (CRR) برای هریک از لایه های خاک در گمانه ها محاسبه شده است. سپس، میزان ضریب اطمینان در مقابل روانگرایی تعیین شده است. در روش ونگ، با استفاده ازمنحنی دانه بندی، حدود اتربرگ و درصد رطوبت طبیعی خاک، پتانسیل روانگرایی خاکها مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از مطالعات نشان می دهد که سه روش مذکور برای خاکهای ماسه ای همخوانی کامل نداشته و برای خاکهای ریزدانه، سه روش دارای نتایج یکسان می باشد. همچنین خاک محدوده مورد مطالعه براساس مقادیر شاخص پتانسیل روانگرایی(PL)، دارای پتاسیل روانگرایی نمی باشد

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، آزمایش مقاومت نفوذ استاندارد(SPT) ، نسبت تنش تناوبی(CSR) ، نسبت مقاومت برشی تناوبی (CRR) ، ضریب اطمینان(FL) ، شاخص پتانسیل روانگرایی (PL)