بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری با توانایی خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک فرزندپروری با توانایی خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره ی دوم مقطع ابتدایی استان گلستان است که با استفاده از نمونه گیری تصادفی در دسترس از بین شهرستانهای استان گلستان دو شهر گنبد و آق قلا انتخاب شد سپس به طور تصادفی از هر شهرستان تعداد 5 مدرسه انتخاب شد و از بین پایه های تحصیلی آنان پایه ششم به طور تصادفی انتخاب شد که در کل 296 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند، خودکارآمدی و شادکامی آکسفورد است. یافته های پژوهش نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدر با خودکارآمدی 0/54 و شادکامی (0/47( در سطح کوچکتر از 0/01 رابطه مثبت و معناداری دارد و سبک فرزندپروری سلطه جویانه و سهل انگار به ترتیب با خودکارآمدی -0/36 و -0/53 و شادکامی -0/47 و -0/13 در سطح کوچکتر از 0/05 رابطه منفی و معناداری دارند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک فرزند پروری مقتدر سبب افزایش خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان و سبک فرزند پروری سلطه جویانه و سهل انگار سبب کاهش خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان میگردد.

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزند پروری ، خودکارآمدی ، شادکامی ، دانش آموزان