چگونگی تشخیص و آموزش دانش آموزان دیرآموز در مدارس عادی

کیفیت آموزش و پرورش همواره از جمله دغدغه های اصلی نظام آموزش و پرورش در کشور ایران بوده است. حال آن که معلم در کلاس درس علاوه بر آموزش دانش آموزان با هوش عادی باید به کودکان با هوش مرزی و دیرآموز نیز توجه داشته و راهکارهایی را برای آموزش آنان در یابد. کودکان دیرآموز، کودکانی هستند که دارای بهره هوشی بین 07 تا 58 می باشند و علی رغم داشتن نیازهای آموزشی ویژه، برای جایابی در سیستم آموزش ویژه مناسب نیستند و طبق اصول نهضت عادی سازی و یکپارچه سازی آموزشی باید در مدارس عادی آموزش ببینند. معمولا تشخیص و شناسایی این افراد با مشکلاتی روبرو هست چرا که آنها در ظاهر مشکلی ندارند و در بسیاری از موقعیت ها مانند فعالیت های عملی و اجتماعی رضایت بخش عمل می کنند. هدف از انجام پژوهش حاضر این است که چگونه معلم در ابتدای سال تحصیلی بتواند به ارزیابی همه جانبه و پویای دانش آموزان دیرآموز بپردازد، شناسایی نیازهای ویژه و اجرای آموزش دانش آموز دیرآموز بپردازد و در پایان راهبردهایی را برای آموزش این کودکان در کلاس درس و برای والدین دانش آموزان دیرآموز ارائه می شود. نتیجه پژوهش نشان می دهد که آیا می توان دانش آموز دیرآموز را به راحتی شناسایی و راهکارها چه تاثیری در سیستم آموزشی ایفا می کنند و آیا می توان با استفاده از راهکارهایی که ارائه می شود آموزش های لازم را حتی در مدارس مناطق محروم با وجود امکانات محدود اعمال کرد و مهمترین نقش را در آموزش این دانش آموزان چه کسی برعهده دارد پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

دانش آموز دیرآموز ، آموزش دانش آموزان دیرآموز ، فراگیرسازی ، معلم ، روش تدریس