تاثیر بالندگی سازمانی بر فرسودگی شغلی با میانجیگری سازگاری شغلی در کارکنان بهزیستی غرب استان مازندران

هدف این پژوهش بررسی تاثیر بالندگی سازمانی بر فرسودگی شغلی با میانجیگری سازگاری شغلی کارکنان بهزیستی غرب استان مازندران بود. پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، از نظر ماهوی توصیفی از نوع همبستگی و از نظر روش جمع آوری داده ها کمی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان بهزیستی غرب استان مازندران به تعداد 250 نفر بودند که از این جامعه تعداد 200 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های بالندگی سازمانی اسپایدرز (2007) با 30 سوال، سازگاری شغلی دیویس و لافکوئیست با 36 سوال و فرسودگی شغلی مزلاچ (1958) با 22 سوال استفاده گردید. روایی پرسشنامه توسط استاد راهنما و دیگر اساتید مورد تایید قرار گرفت و پاسایی آن نیز از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه بالندگی سازمانی (0/91)، پرسشنامه سازگاری شغلی (0/97) و پرسشنامه فرسودگی شغلی (0/73) برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Smart PLS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بالندگی سازمانی و سازگاری شغلی بر فرسودگی شغلی تدثیر منفی و معنادار و بالندگی سازمانی بر سازگاری شغلی تاثیر مثبت و معنادار دارد، همچنین بالندگی سازمانی بر فرسودگی شغلی با میانجیگری سازگاری شغلی کارکنان تاثیر معنادار دارد.

کلیدواژه ها:

بالندگی سازمانی ، فرسودگی شغلی ، سازگاری شغلی